احادیث و روایات از امام هادی (ع)

احادیث و روایات از امام هادی (ع)

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّه‏ِ أنْ یُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِیَةِ وَ یِتَمَنّى عَلَى اللّه‏ِ المَغفِرَةَ؛
از نشانه‏هاى غرور نسبت به خدا آن است که بنده، استمرار و اصرار بر گناه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشایش الهى باشد.
[حیاة الإمام على الهادى ص 164.]

احادیث و روایات از امام هادی (ع)

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّه‏ِ أنْ یُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِیَةِ وَ یِتَمَنّى عَلَى اللّه‏ِ المَغفِرَةَ؛
از نشانه‏هاى غرور نسبت به خدا آن است که بنده، استمرار و اصرار بر گناه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشایش الهى باشد.
[حیاة الإمام على الهادى ص 164.]

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
الغِنى قِلَِّةُ ما تَمَنّیکَ وَالرِّضا بما یَکْفیکَ؛
بى‏نیازى، در کمى آرزو و رضایت به چیزى است که تو را کفایت مى‏کند.
[اعیان الشیعة، ج 2، ص 39.]

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
اِنَّ اللّه‏َ اِذا أَرادَ بِعَبْدٍ خَیرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛
اگر خداوند خیر کسى را بخواهد، چنان مى‏شود که هرگاه مورد توبیخ قرار گیرد، مى‏پذیرد.
[تحف العقول، ص 481.]

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
اَبْقُوا النِّعَمَ بِحُسْنِ مُجاوَرَتِها وَالْتَمِسوُا الزِیّادَةَ فیها بِالشُّکرِ عَلَیها؛
نعمتها را با برخورد درست، باقى نـگه داریـد و با شکر نعمتها اسباب فزونى آنها را فراهم آورید. (استفاده درست از نعمت سبب دوام آن و شکر نعمت سبب فزونى آن است).
[بحار الانوار، ج 78، ص 370.]

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ یُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقینَ وَمَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْیَیْقَنْ‏اَنْ یَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقینَ ؛
کسى که از آفریدگار پیروى کند از خشم آفریده‏ها باکى ندارد. و کسى که خدا را به خشم آورد، باید باور کند که مردم بر او خشم خواهند آورد.
[تحف العقول، ص 482.]

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
لاْتَعْدُ وَلاتَجْعَلْ لِلأیّامِ صُنْعا فى حُکْمِ اللّه؛
از حدّ خود تجاوز نکن و روزگار را در کار خدا دخیل مدان.
[تحف العقول، ص 483.]

امام هادی (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ یُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقینَ وَ مَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْیَیْقَنْ ‏اَنْ یَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقینَ؛
کسى که از آفریدگار پیروى کند، از خشم آفریده‏ ها باکى ندارد. و کسى که خدا را به خشم آورد، باید باور کند که مردم بر او خشم خواهند آورد.
تحف العقول، ص 482

امام هادى(علیه‏السلام) مى‏فرمودند:
إنَّ الْعَبْدَ لَیَقُوُم فى اللَّیْلِ فَیَمیلُ بِهِ النُّعاسَ یَمیناً وَشِمالاً وَ قَدْ وَقَعَ ذَقَنَهُ عَلى صَدْرِهِ فَیَأمُرُاللّه‏ُ تَعالى أبْوابَ السَّماءِ فَتَنْفَتِحُ، ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلائِکَةِ أُنْظُرُوا إلى عَبْدى ما یُصیُبُه فى التَّقَرُبِ إلىَّ بِما لَمْ أفْتَرِضْ عَلَیْهِ راجیاً مِنّى لِثَلاثَ خِصالٍ: ذَنْبِاً أغْفِرُهُ لَهُ، أوْ تَوْبَةٍ

اُجَدِّدُهالَهُ، أوْ رِزْقاً أزیدُهُ فیْهِ، إشْهَدُوا مَلائِکتَى أنّى قَدْ جَمَعْتُهُنَّ لَهُ؛
بنده خدا شب از خواب برمى‏خیزد و چرتش مى‏گیرد و به راست و چپ متمایل مى‏شود و گاهى چانه‏اش به طرف سینه‏اش مى‏افتد، پس خداوند متعال دستورمى‏دهد درهاى آسمان‏گشوده مى‏شود، به فرشتگان مى‏فرماید: به بنده‏ام نگاه کنید بخاطر

چیزى که واجب نکرده‏ام این چنین خود را براى تقرّب به من به زحمت انداخته است، به امید یکى از سه حاجت: گناهى‏که آن را براى او ببخشایم، توبه‏اى که براى او تجدید کنم، یا روزى او را زیاد کنم. آگاه باشید اى فرشتگان من که هر سه را براى او روا

کردم.
[ تهذیب الاحکام 2: 130 ح 460]

مردى از اهل «رى» با امام هادى(علیه‏السلام) دیدار کرد و امام از او پرسیدند: کجا بودى؟ گفت: در زیارت امام حسین (علیه‏السلام). حضرت به او فرمودند:
لَوْ اَنَّکَ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زارَ الحسینَ بْنَ عَلىٍّ علیهماالسلام؛
آگاه باش! اگر قبر حضرت عبدالعظیم را که پیش شماست زیارت مى‏کردى، همچون کسى بودى که حسین بن على (علیهم االسلام) را زیارت کرده است.
[بحارالأنوار، ج 99، ص 268.]

عن ابی الحسن الاخیر - علیه السّلام - و قَدْ سئِلَ عن التّوبَةِ النّصوح ما هِیَ؟ فکتَبَ - علیه السّلام - : ان یکونَ الباطنُ کالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلک؛
از امام هادی(علیه السّلام) درباره معنای توبه‌ نصوح سؤال شد، حضرت این گونه مرقوم فرمودند: توبه نصوح عبارت است از این که باطن انسان همانند ظاهر او و بلکه بهتر از ظاهرش باشد.
معانی الاخبار، ص 174

قالَ مُحَمَّدُ بْنُ هارُونَ الجَلاّبِ: قُلْتُ لأبِى‏الْحَسَنِ الهادى علیه‏السلام: رُوینا عَنْ آبائِکَ إنَّهُ یَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لایَکُونُ شَئىٌ أعَزُّ مِن أَخٍ أنیسٍ أوْ کَسْبِ دِرْهَمٍ مِنْ حَلالٍ، فَقالَ لى: یا أبا مُحَمَّد إنَّ العَزیزَ مَوْجُودٌ وَ لکِنَّکَ فى زَمانٍ لَیْسَ شَئىٌ أعسَرَ مِنْ دِرْهَمِ

حَلالٍ وَ أَخٍ فِى‏اللّه‏ِ عَزَّ وَجَلَّ؛
محمد بن هارون گوید: به امام هادى (علیه‏السلام) عرض کردم: از پدران شما براى ما نقل شده که زمانى بر مردم مى‏آید که هیچ چیز کمیاب‏تر از برادرى مونس و همدم یا کسب درهمى از راه حلال نباشد. امام هادی(علیه‏السلام) در جوابم فرمودند:

انسان کمیاب، موجود است ولى تو در زمانى هستى که هیچ چیز سخت‏تر از به دست آورد مال حلال و برادر دینى نیست.
[ بحارالانوار 103 ص 10 ح 43.]

امام هادی (علیه السلام) می فرمایند:
لو سلک الناس وادیا شعبا لسلکت وادی رجل عبد الله وحده خالصا؛
اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت .
بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245

امام هادى (علیه‏السلام ) فرمودند:
اَلنّاسُ فِى الدُّنْیا بِالاَْمْوالِ وَ فِى الآْخِرَةِ بِالاَْعْمالِ؛
اعتبار مردم در دنیا به مال است و در آخرت به عمل.
بحارالأنوار، ج 78، ص 368، ح 3.

قالَ مُولانا عَلیُّ بنُ مُحَمَّدٍ الهادی علیه السلام:
إنّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهیمَ خلیلاً لِکَثْرَةِ صَلاتِهِ علی محمّدٍ وأهلِ بیِتهِ صلواتُ اللهِ عَلَیهم
حضرت امام هادی (علیه السلام) فرمودند:
خدای متعال حضرت ابراهیم (عَلَی نَبِیِّنا وآلهِ وعلیه السلامُ) را دوست و خلیل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ایشان بر محمد و اهل بیت گرامیش (علیهم السلام) بسیار صلوات می‌فرستاد.

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
اِنَّ الْحَرامَ لا یَنْمى وَ اِنْ نَمى لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ یُؤجَرْ عَلَیْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ کانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛
به راستى که حرام، افزایش نمى‏یابد و اگر افزایش یابد، برکتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه‏اى به سوى آتش خواهد بود.
کافى، ج 5، ص 125، ح 7 .

امام هادى علیه‏السلام :
اَلغَضَبُ عَلى مَن تَملِکُ لُؤمٌ؛
بر زیردستان خشمگین شدن نشانه پَستى است.
بحارالأنوار، ج78، ص 370، ح 4.

امام هادى (علیه‏السلام) فرمودند:
اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلْمَنامِ وَ الْجوعُ یَزیدُ فى طیبِ الطَّعامِ ؛
شب‏زنده‏دارى، خواب را شیرین‏تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش‏تر مى‏کند.
تنبیه الخواطر، ص 141، ح 18.

عن مولانا ابى الحسن على بن محمد(علیه السلام) قال لابى اسحاق: و یوم الغدیر فیه اقام النبى(صلی الله علیه و آله و سلم) اخاه علیا علما للناس و اماما من بعده،[قال] قلت: صدقت جعلت فداک، لذلک قصدت، اشهد انک حجة الله على خلقه.
امام هادى(علیه السلام) به ابواسحاق فرمودند:
در روز غدیر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) برادرش على(علیه السلام) را بلند کرد و به عنوان پرچمدار (و فرمانده) مردم و پیشواى بعد از خودش معرفى کرد.
ابواسحاق گفت: عرض کردم، فدایت شوم راست فرمودى. به خاطر همین به زیارت و دیدار شما آمدم، گواهى مى دهم که تو حجت خدا بر مردم هستى.
وسائل الشیعه 7: 324، ح 3.

قال الامام الهادی - علیه السلام - : العُجْبُ صَارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ، داعٍ إِلَی الغمطِ.
امام هادی - علیه السلام - فرمود: خودپسندی، (آدمی را) از طلب علم باز می دارد و به تحقیر دیگران فرا می خواند.
«بحار الانوار، ج 72، ص 199»

قال الامام الهادی - علیه السلام - : إِذَا کَانَ زَمَانٌ، اَلعَدلُ فِیهِ أَغلَبَ مِنَ الجَورِ فَحَرَامٌ أَن یُظَنَّ بِأَحَدٍ سُوءً حَتَّی یعلَمَ ذَلِکَ مِنهُ، وَإِذَا کَانَ زَمَانٌ، اَلجَورُ أَغلَبَ فِیهِ مِنَ العَدلِ فَلَیسَ لأَحَدٍ أَن یَظُنَّ بِأَحَدٍ خَیراً مَا لم یَعلَم ذَلِکَ مِنهُ.
امام هادی‏ - علیه السلام - فرمودند: هرگاه روزگاری بود که عدالت در آن بر ستم غالب باشد، حرام است که به کسی گمان بد بری مگر این که بدی او بر تو معلوم شود و هرگاه روزگاری بود که در آن ظلم و ستم بر عدل و دادگری غالب باشد، هیچ کس

نباید به کسی گمان نیک برد، مگر این که خوبی او بر وی معلوم شود.
«أعلام الدین، ص 312»